Przewidywalny. W opisie filmu zdradzony główny wątek. Sztuczne zachowania aktorów. Ojciec umiera, córka ma to gdzieś, bo wrócił jej ukochany? A czy to rzeczywiście ukochany? Spodobał jej się tylko wygląd - bo potem nie przeszkadzało jej, że wybranek ma nagle całkiem inny charakter. Właściwie zachowuje się tak, że wstyd się do niego przyznać xDDDD. Potem ten, z którym uprawiała seks, odchodzi, przychodzi drugi o tym samym wyglądzie - no, nie jesteś tamtym, ale spoko, spróbujmy, wyglądasz tak samo, więc luz. Druga córka: tato, wiem, że wolisz tamtą, ale zrobię dla ciebie wszystko, może w końcu mnie zauważysz, ale szkoda, że nawet ze mną nie zatańczyłeś...

Może jestem za płytka na ten film, ale nie ratuje go nawet Anthony Hopkins (chociaż za jego grę podwyższona ocena. I za masło czekoladowe jako symbol szczęścia i radości życia, któremu nie oprze się nawet śmierć - wszak jej "ostatnim życzeniem" było to masło, nie ukochana xD. I za chorą kobietę w szpitalu i wątek szpitalny, gdzie śmierć nie była na miejscu). Nie jestem fanką melodramatów, ale o ile "Titanica" mogłabym oglądać bez przerwy (ale nie chcę, bo będę płakać), o tyle tutaj gra aktorska jest tak płytka i bez emocji, że nie da się w nich wczuć (poza Hopkinsem). O ile brak emocji u Pitta można wybaczyć - jako człowiek jednak je okazał - o tyle Forlani była tak bardzo sztuczna... Zwłaszcza w przedłużanych pytaniami dialogach, ale to już wina scenariusza.

Jestem na nie, sztuczne, naciągane, bez logiki (na co akurat postać śmierci nie ma wpływu).